در نشست روز شنبه مورخ 6 مهر 1392 اولیای دانش آموزان با سرکار خانم مهربان آموزگار پایه ی اول دبستان، که در محل کلاس کوچک آنها برگزار شد، ایشان ابتدا دلیل دعوت از والدین برای گردهمایی در این مکان (بجای سالن نمازخانه) را آگاهی از وضعیت سخت تدریس و آموزش در فضایی کوچک با 33 نفر دانش آموز عنوان کردند. (مشاهدات ما حاکی از آن بود که واقعا معلم برای رسیدن به ردیفهای آخر دچار مشکل است و بچه ها نیز با نشستن سه نفر روی هر نیمکت به قول معروفدر هم چپیده می شوند!).
ردیف وسط کلاس دارای نیمکتهای استاندارد و جمع و جور تری بود که خانم مهربان با اشاره به اینکه این نیمکتها با کمک اولیای بچه ها در سه سال پیش خریداری شده درخواست کردند با جایگزینی نیمکتهای غیر استاندارد کنونی با نیمکتهای مشابه در این امر خیر و کمک کردن به آسایش فرزندانشان سهیم باشند. در همین جلسه قرار شد که کمکها جمع آوری شده و در اسرع وقت نیمکتها خریداری گردد.
سایر نکات آموزشی و تربیتی مهمی که سرکار خانم مهربان به والدین یادآور شدند به شرح زیر می باشد:
- لزوم باور داشتن اولیای محترم به روشی که معلم در ارتباط با آموزش دانش آموزان به کار می گیرد از طریق قبول کردن هر آنچه فرزندان در خانه به عنوان روش تدریس معلم خود بیان می کنند و پرهیز از یاد دادن راههای غیر از آنچه در کلاس گفته شده به فرزندان (برای مثال روش تدریس الفبا بر اساس صداهای رمزدار است که از والدین انتظار می رود با این روش ابتکاری همراهی نشان دهند).
- توجه به نحوه انجام تکالیف لوحه یا سرمشق ها توسط فرزندان دقیقا همانطور که معلم به آنها یاد داده است.
- همیشه کتاب فارسیٰ، ریاضی و دفتر نقاشیٰ، مداد و مداد رنگی در کیف بچه ها باشد (والدین صرفاً نظارت کنند).
- تهیه دفتر 60 برگ برای دیکته که رنگ آبی روی جلد آن را از دیگر دفترها متمایز سازد ( چنانچه دفتر رنگ دیگری استٰ می توان کاغذی آبی را روی جلد چسبانید.
- تمامی دفتر و کتاب و لوازم التحریر بچه ها دارای برچسب اسم باشد.
- سعی بر این است که دانش آموزان از قوه حافظه ی خود بیشترین استفاده را ببرند بنابراین چیزی به نام دفتر یادداشت وجود نخواهد داشت. بجای آن به آنها شفاهی گفته می شود که برای مثال فردا کتاب علوم خود را بیاورند. پس از یک طرف دانش آموز باید متوجه این موضوع باشد و از طرف دیگر والدین عمل به این توصیه های شفاهی که از سوی فرزندان در خانه بیان میشود را نظارت نمایند.
- در این کلاس خود اتکایی اصل دیگری است که به دانش آموزان یاد داده می شود. بنابراین والدین تعجب نکنند چنانچه فرزندشان بایستی کارهای شخصی از جمله شستن جوراب را خودش انجام دهد. در این راه مشوق باشند.
- قرآن از روی کتاب قرآن از بعد از عید به آنها تدریس خواهد شد. اما از روز اول تدریس نکات آموزشی در مورد بسم الله الرحمن الرحیم و یاد دادن سوره حمد با ظرافت به دانش آموزان یاد داده می شود.
در پایان این نشست، از میان والدین داوطلب، جناب آقای رضایی و سرکار خانم رضایی به عنوان نمایندگان اولیا جهت هماهنگی و همکاریهای مربوط به بهبود وضعیت کیفی کلاس اول دبستان انتخاب شدند که امیدواریم سایر اولیای گرامی در این وظیفه ی خطیر یاریگر آنها باشند.
یکشنبه 7 مهر 1392 ساعت 10:49
کمک کن مشقم را بنویسم
کمک کن مشقم را بنویسمبعد از مدرسه، فرزندتان به خانه بازمیگردد تا تکلیفش را انجام دهد.از نظر شما بهترین نوع کمک به کودکان در مورد انجام تکالیف چه نوع کمکی است. چگونه می‌توانیم به فرزندانمان بدون آنکه به جای او تکالیفش را انجام دهیم، یاری برسانیم؟ ...
وقتی بعد از ظهر کودکتان به خانه می‌آید کول‌پشتی‌اش را به گوشه‌ای پرت می‌کند و تنها به یک چیز فکر می‌کند: جلوی تلویزیون دراز بکشد و برنامه مورد علاقه‌اش را ببیند. اجازه بدهید او این کار را انجام دهد. به هر حال او پیش از آغاز انجام تکالیفش و پس از برگشتن از مدرسه نیاز به یک زنگ تفریح دارد. بی‌فایده است که به او زور کنید تلویزیون را خاموش کند یا صدای موزیکش را پایین بیاورد.
به او اجازه بدهید همانطور که دوست دارد شروع به انجام تکالیفش کند. برخی از کودکان علاقه‌ای به انجام تکالیف در اتاق دربسته و پشت میز خود ندارند. اگر در اتاق نشیمن راحت‌تر است به او اجازه این کار را بدهید. اما مراقب مواردی که ممکن است تمرکز او را برهم بزنند مثل تلویزیون و... باشید.
● اجازه بدهید تنها کار کند
از همان سال اول دبستان کودکان تکالیفی برای انجام دادن دارند. گرچه ممکن است از نظر شما رنگ کردن یک گل یا نوشتن حروف الفبا راحت باشد ولی او نیاز به کسی دارد که همراه او باشد و هیجان او برای انجام تکالیفش را ببیند. وقتی کودکتان از مدرسه به خانه بازمیگردد از او بپرسید:تکلیفی برای انجام دادن دارد. بعد مدتی را همراه او باشید و به تکالیفش نگاهی بیندازید اما به تدریج از او فاصله بگیرید. بهتر است قبل از تنها گذاشتن او از کودکتان بپرسید که می‌خواهد شما نزد او بمانید یا خیر. اگر از او دور شدید هر چند دقیقه یک بار سری به او بزنید تا او در حل مساله‌ای دچار مشکل نشود. اگر در برخی از دروس مثلا ریاضی یا شیمی و فیزیک نمی‌توانید به فرزندتان کمک کنید از او بخواهید تکالیفش را به همراه یکی از همکلاسی‌هایش انجام دهد.
● کمک‌تان را دریغ نکنید
گاهی پیش می‌آید که کودکان از درس خسته شده و حوصله‌شان سر می‌رود. در این صورت وجود شما برای به هیجان درآوردن آنها ضروری است. می‌توانید از تشویق و دادن هدیه به او کمک بگیرید. بهتر است دلیل بی‌حوصله‌گی فرزندتان را نیز جویا شوید و تا مشکل بیش از حد بزرگ نشده است آن را ریشه‌یابی کنید.
اجازه بدهید او به تنهایی تکالیفش را انجام دهد و با مشکلات برخورد کند اما حین برخورد با مشکلات در دانش خود به او یاری برسانید. به جای او تکالیفش را انجام ندهید بلکه دستش را بگیرید و نوشتن را به او بیاموزید.
● اگر فرزندتان در آموختن مشکل دارد
گاهی پیش می‌آید که فرزندانمان در درسی دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند آن را به راحتی درک کنند در این صورت بهتر است درس را به او به روش تفریح و بازی بیاموزانید. مثلا از فرزندتان بخواهید به شما درس بدهد و بعد با پرسیدن چند سوال از او بفهمید چه‌قدر درس را درک کرده است. این کار نه تنها به شما کمک می‌کند میزان یادگیری فرزندتان را تخمین بزنید بلکه به فرزند شما حس اعتماد به نفس می‌دهد. اگر او در حفظ درس مشکل دارد به او بیاموزید که به صورت آواز درس را حفظ کند یا از عکس کمک بگیرید به این ترتیب به یاد آوردن درس راحت‌تر خواهد بود.
منبع: Parents.com
سمیه مقصودعلی
منبع : روزنامه سلامت
جناب رضایی از ارسال این مطالب متشکرم
برای شما ایمیلی ارسال خواهد شد که در درج مطالب مشارکت داشته باشید
با تشکر
ناظمی
5روش برای ایجاد صلح و صفا بین بچه ها
۵ روش برای ایجاد صلح و صفا بین بچه هاجای تعجب نیست که والدین می توانند در دعوای فرزندان نقش مهمی داشته باشند. روشن است که همیشه نمی توان بچه‌ها را به طور یکسان مورد توجه قرار داد؛ گاهی بچه ای نیاز به توجه بیشتری دارد.به هر حال، هیچ پدر و مادری نمی خواهند در محیطی پر کشمکش زندگی کنند.به کارگیری این روش‌ها به شما کمک می کند بین بچه هایی که با هم اختلاف دارند، صلح و صفا به وجود آورید.
۱) بــر رفتارهای مثبت کــــودکان تاکید کنید .
بچه‌ها خیلی زود درمی یابند که دعوا و مشاجره باعث جلب توجه بزرگترها می شود؛ و این در حالی است که همکاری آنها با یکدیگر، اغلب مورد توجه قرار نمی گیرد. پس وقتی کودکان به طور مسالمت‌آمیز با هم کنار می‌آیند، آنها را تشویق کنید.
۲) نقاط شــــروع درگیــــــری را شناسایــــی کنید.
هر مشاجره و برخورد را ارزیابی کنید و به دنبال عوامل و انگیزه‌ها باشید. بچه ها معمولاً وقتی خسته و گرسنه می‌شوند یک به دو می کنند. بعضی اوقات هم احساس می کنند مورد بی اعتنایی والدین قرار گرفته اند و به همین علت برای جلب توجه به دعوا پناه می برند. اگر عوامل دعوا و اختلاف را بشناسید و مورد توجه قرار دهید، می توانید از وقوع آن پیشگیری کنید.
۳) به علایق و توانایی‌های بچه‌ها احتــــرام بگذارید و هر یک را جداگانه تشویق کنید.
بهترین روش برای این که بچه ها از چشم وهمچشمی و رقابت نادرست بپرهیزند، این است که اجازه دهید شخصاً علایقشان را دنبال کنند. در این صورت آنها هر کدام برای خود سرگرمی‌های جداگانه ای خواهند داشت. در ضمن، فعالیت‌های آنان باید با توانایی هایشان سازگاری داشته باشد؛ مثلاً در کار نظافت حیاط، اگر بچه ای برای زیر و رو کردن خاک باغچه، خیلی کوچک است می تواند در جمع‌آوری برگ های خشک کمک کند. به این ترتیب فرزند شما می آموزد که هر شخص وظیفه ای دارد؛ حتی اگر کارش مهم جلوه نکند و کانون توجه دیگران واقع نشود.
۴) آنها را به حــــرف زدن تشـــــویق کنید.
وقتی دعوای بچه ها شروع می شود، با آغاز کردن یک گفت و گو به آنها کمک کنید که با صلح و صفا به بحث و مشاجره پایان دهند؛ مثلاً اگر بر سر یک مداد شمعی با هم جدال می کنند، بگویید: نمی دانم؛ هر دوی شما همین مداد شمعی را می خواهید. ببینید چطور می توانید این مشکل را حل کنید که هر دو راضی و خوشحال شوند. بچه ها برای این که بتوانند با موفقیت مشکل را حل کنند، لازم است صحبت های طرف مقابل را بشنوند و راه حلی پیدا کنند که مورد توافق هر دوی آنها باشد. پیوسته از طریق صحبت، آنها را به آرامی راهنمایی کنید. در نهایت بچه‌ها می‌آموزند که مشکلاتشان را خودشان حل و فصل کنند.
۵) قــــانــــون وضــــع کنید.
گاهی نمی توان جلوی دعوای بچه ها را گرفت، اما بیشتر اوقات می توانید خودتان را درگیر ماجرا نکنید. شاید مشکل ترین درس برای تمام والدین این باشد که چه مواقعی باید بحث های کودکان را نادیده بگیرند. در این زمینه، بایستی از قبل رفتارهای غیرقابل پذیرش را صریحاً مشخص کنید؛ مثلاً « زد و خورد » رفتاری غیر قابل قبول است. در صورت قانون شکنی، قوانین انضباطی را اجرا کنید.
وز اول مدرسه را یک روز عادی بدانید، جوش نزنید، اولین نقش شما در دوران تحصیلات آرامش است.
به بچه‌ها امر و نهی نکنید، کار بچه ها را برای آنها انجام ندهید، مگر در مواردی خاص.
اگر از شما کمک طلبیدند کمکشان میکنید مثلا وقتی میگوید: « بابا دیکته بگو» آن وقت دیکته بگویید. نمره بچه ها را در دوران ابتدایی ملاک قرار ندهید. در دوران راهنمایی و دبیرستان وضعیت درسی مهم است.
به فرزندانتان درس ندهید، چون رابطه‌تان با بچه‌ها خراب میشود. برایشان معلم بگیرید. وقتی بچهای را به مدرسه میفرستید باید لباسش، بدنش، قیافه ظاهری اش، دفتر و کتابش تمیز باشند. ظاهر تمیز اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. بچه‌ها را با اغذیهای که دوست دارند روانه مدرسه کنید.
معده بچه ها کوچک است، زود سیر می‌شوند و زود هم گرسنه. وقتی به مدرسه فرزندتان میروید خوشرو و خاضع و مهربان بروید. رفتار متکبرانه شما با اولیای مدرسه مساوی است با تلافی روی فرزندتان.
منبع : روزنامه همشهری